คุณธรรมนำความรู้ ความสามารถตามความคิด

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาผมได้ฟังข่าวหนึ่งว่ามีผู้หญิงวัยรุ่นอายุ 24 ปี คนหนึ่งกระโดดจากชั้น 3 ของรถไฟฟ้าสนามเป้าตกลงมา เสียชีวิต !! ซึ่งมาทราบอีกที ว่าสาเหตุมาจากการที่เธอรู้ว่าตนเองเป็นมะเร็งเต้านมระยะสุดท้าย และกำลังอยู่ในช่วงให้เคโม พี่ของเธอให้การว่าเธอบ่นเจ็บปวดจากการโดนเคโม จนมีอาการซึมเศร้า ก่อนที่จะฆ่าตัวตาย ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นเธอเป็นคนที่ร่าเริงแจ่มใส แรงบันดาลใจจากข่าวนี้ทำให้ผมอยากจะเขียนเรื่องราวมะเร็งที่เกิดขึ้นกับผมต่อไป... ช่วงที่ผมเป็นมะเร็งครั้งที่สอง ในช่วงแรกๆหลังจากเจ็บปวดมากว่า 2 เดือน ผมได้ไปเอกซเรย์ และหมอท่านนึงได้ดูฟิล์มของผม หลังจากนั้นก็ได้บอกกับญาติๆ ผมว่า "ผมอยู่ได้อีกประมาณ 3 เดือน !!" แต่หลังจากวันนั้นที่หมอท่านนั้นบอก นี่ก็เป็นเวลา 7 เดือนผ่านมาแล้ว ตอนนี้ผมอยากกลับไปหาหมอท่านนั้นและบอกกับเค้าจริงๆว่า "ขอโทษครับ ผมยังไม่ตาย และก็ขอบคุณที่อวยพรให้ผม" ผมไม่ได้โกรธหรือแค้นคุณหมอท่านนั้นหรอกครับ คุณหมอท่านนั้นอาจตัดสินจากประสบการณ์ ตัดสินจากการวินิจฉัยของตนเอง... แต่ผมนึกขอบคุณตัวเอง ที่เป็นคนไม่เชื่อคนอื่นง่ายๆ ในช่วงที่

ผมขอขอบคุณทุกคนที่ส่ง Forword mail ดีๆ มีคุณค่าและกระจายกันไปมากๆนะครับ ...ผมคิดว่าการจะทำให้สังคมเราน่าอยู่มากขึ้นต้องมีการกระจายข่าวสารในส่วนดีให้มากที่สุด ส่วนเรื่องที่เป็นข่าวด้านลบๆ ที่มักจะสร้างความแตกแยกในสังคม แบ่งฝักแบ่งฝ่าย ไม่ต้องกระจายดีกว่านะครับ เพราะส่วนใหญ่สื่อทั่วไป เค้านำเสนอกันอยู่แล้ว ต่อไปนี้เราจะตั้งปณิธานว่า "ข่าวเชิงสร้างสรรค์ เราจะช่วยกันกระจาย ข่าวเชิงทำลาย เราจะช่วยกันปกปิด" ...หรือให้คิดก่อนจะส่งต่อว่า ข่าวที่เราส่งออกไป สังคมได้ประโยชน์มากกว่าโทษหรือไม่ และต่อไปนี้เป็นอีเมล์ที่ดีที่สุดอีกเมล์หนึ่งที่ผมเคยได้รับ.... รศ.ดร.พสุ เดชะรินทร์ คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย pasu@acc.chula.ac.th กรุงเทพธุรกิจ วันอังคารที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2553 สัปดาห์นี้เปลี่ยนอารมณ์หน่อยนะครับ เพราะพอดีไปเจอบทความเรื่องหนึ่ง โดย Bronnie Ware ซึ่งเป็นนักเขียนอิสระอยู่ที่ออสเตรเลีย โดยนักเขียนผู้นี้เคยทำงานดูแลผู้ป่วยที่รู้ตัวว่าจะเสียชีวิตและกลับไปอยู่ ที่บ้านเพื่อรอวันตาย โดยเธอจะอยู่กับผู้ป่วยเหล่านี้ในช่วงสามถึงสิบสองส